Hospicjum im. Łukasza Ewangelisty
w Cieszynie

Szkolenie pozwoliło wolontariuszom zdobyć, odświeżyć i uaktualnić wiedzę z  udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej. Celem szkolenia było nabycie wiedzy teoretycznej oraz umiejętności praktycznych w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej oraz przygotowanie uczestników do samodzielnego udzielania pierwszej pomocy w najbardziej typowych sytuacjach z życia codziennego. Każdy uczestnik kursu, po jego zakończeniu powinien umieć prawidłowo zareagować w przypadku większości spotykanych stanów zagrożenia życia. Osoba taka powinna potrafić: właściwie ocenić sytuację, efektywnie wezwać pomoc, w sytuacjach nagłych bezpiecznie i samodzielnie zastosować zabiegi ratujące życie.

Omawiane na szkoleniu zagadnienia:

– omówienie zasad udzielania pierwszej pomocy w zachorowaniach i wypadkach

– udzielanie pomocy dzieciom i dorosłym w wybranych stanach nagłych

– prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej u dzieci i dorosłych

– postępowanie w zadławieniach

– udzielanie pomocy poszkodowanym po urazach i wypadkach

– postępowanie w zatruciach m.in. tlenkiem węgla, grzybami, lekami

– różnicowanie podstawowych objawów stanów zagrożenia życia

Szkolenie bardzo cenne, szczególnie dla nas wolontariuszy, którzy spotykają się z różnymi sytuacjami w domu pacjentów.

Szkolenie poprowadził P. Filip Fluder, któremu bardzo serdecznie dziękujemy.

Z okazji zbliżających się Świąt Wielkanocnych składamy najserdeczniejsze życzenia.

27 marca odbyło się kolejne spotkanie Rodzin Osieroconych z wolontariuszami w Hufcu Ziemi Cieszyńskiej. Gościem była wieloletnia Komendant Hufca P. Julia Gańcza, która w bardzo ciekawy sposób opowiedziała o początkach i dziejach harcerstwa w Cieszynie.

Oficjalne początki naszego Hospicjum sięgają 1998 roku, kiedy miało miejsce zebranie założycielskie 5.06.1998 r. Jednak już wcześniej pojawili się inicjatorzy tej bezinteresownej idei pomocy najsłabszym i chorym. Według opracowania Marii Kocych-Imielskiej z 2001 roku byli nimi ks. Mirosław Szewieczek- kapelan Szpitala Śląskiego oraz pełniąca tam posługę duchową Janina Kisza-Bruell- mgr teologii ewangelickiej. W bardzo osobistym wspomnieniu wolontariuszki Marioli Gładczak znalazłam piękną refleksję dotyczącą Pani Janeczki:

”Byłaś prawdziwym przykładem miłości Boga w drugim człowieku.(…).
Byłaś wsparciem nawet wtedy, gdy już sama go potrzebowałaś”.

A wracając do wspomnień… , 5 czerwca 1998 roku pani Janeczka złożyła deklarację przystąpienia do naszego Stowarzyszenia, natomiast jeszcze w tym samym miesiącu była obecna na pierwszym Walnym Zebraniu (26.06.1998). Te informacje można znaleźć w pierwszej hospicyjnej kronice, gdzie czytamy również zanotowany przez panią Bruellową wpis opatrzony komentarzem: Adwent 1999 (pochodzi z opłatkowego spotkania grudniowego wolontariuszy):

“Dzwony tak cudnie znów grają,
jak za dziecinnych mych lat!
Obrazy dawne powstają
i przysłaniają ten świat.
Małe Dzieciątko,
Stajenka i Żłób,
I Pastuszkowie u Maryi stóp.
Jezus- Dzieciątko,
dziś – Król,
który ukoi twój ból!!!“

Jednocześnie przy tym wierszu jest zdjęcie, na którym pani Janka prawdopodobnie składa nam życzenia, bo miała ogromną łatwość i  bezpośrednio wchodziła w relacje z odbiorcami lub uczestnikami zebrań.

Tymczasem 1 kwietnia 2000 roku znajdujemy opis, kiedy podczas Diecezjalnego Spotkania Diakonijnego, w którym brały udział m.in. wolontariuszki Hospicjum im. Łukasza Ewangelisty oraz p. Bruellowa, dzielono się świadectwami z zakresu służby odwiedzinowej w domu i w szpitalu.

W wydanej z okazji piątej rocznicy istnienia Hospicjum książce „Jak anioł jasny”(2003) znalazł się artykuł napisany przez panią Janinę Bruellową, a dotyczący idei wolontariatu, gdzie czytamy:

„Dając siebie innym, stajemy się bogatsi o wartości, które nie przemijają. Idei wolontariatu nie da się niczym zastąpić.”

Natomiast w biblioteczce hospicyjnej, jaką zorganizowaliśmy przez wszystkie lata od początku istnienia Stowarzyszenia są cztery książki p.Janeczki:

-”Pozdrowienie dla chorych i cierpiących”
-”Niezwykłe a jednak prawdziwe”
-”Z miłości do…”
-”Światło w mroku”

Na podsumowanie dodam, że dla mnie osobiście urzekające jest to, z czego zdałam sobie sprawę dopiero przygotowując powyższą notatkę, że o Pani Janeczce wszyscy mówili zazwyczaj używając zdrobnienia- nie jakiś wielkich tytułów.

Wzruszyłam się i dotarło do mnie wtedy, że Zmarła nosiła w sobie prawdziwie ewangeliczną radość Ducha Świętego i była zawsze otwarta na drugiego człowieka.

Dorota Kania